این کارگردان در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: من برای تولید این فیلم سینمایی سختی زیادی کشیدم. اگر بخواهم در خصوص سختی ها و مرارت های تولید این فیلم سخن بگویم ماه ها زمان می برد. ساخت این اثر سینمایی حدود ۹ سال طول کشید و عشقی که من به کارم داشتم باعث شد که بتوانم در این ۹ سال دوام بیاورم. من بارها گفته ام و باز هم تأکید می کنم که تا عشق به سینما وجود نداشته باشد هیچ کس نمی تواند در این عرصه کار و فعالیت کند.

وی با تأکید بر اینکه سینما در خون آدم باید جریان داشته باشد اظهار داشت: من در کنار همه سختی ها تمام سرمایه تولید «ملکه آلیشون» را از صفر تا صد خودم بر عهده داشتم. من حدود ۱۷۵ لوکیشن برای این فیلم ساختم و طراحی لباس، گریم و... را به صورت تک نفره انجام دادم! همه این سختی ها به دلیل این بود که چون کار اولم را می ساختم کسی به من اعتماد نداشت تا کمک مالی کند. اما همه این اتفاقات هرگز باعث نشد که از ادامه کارم دلسرد شوم و اتفاقاً انگیزه ام برای به سرانجام رساندن کارم بیشتر می شد.

نورآورمحمد خاطرنشان کرد: من از ساختن هراس ندارم و معقتدم هر چیزی که زیر دست ما است روزی توسط بشری اختراع شده و باعث و بانی اش کسانی هستند که تحت هیچ شرایطی دلسرد نشدند. قطعاً مخترعان بزرگ دنیا سد راه و موانع زیادی داشتند و ما باید این آدم های بزرگ را سمبل خود قرار دهیم تا ناامیدی به سراغ مان نیاید. من همیشه در طول این ۹ سال به خودم امیدواری و دلداری می دادم و هرگز باور نمی کردم که بعد از ساخت «ملکه آلیشون» چنین استقبالی از فیلم شود و آن را در ابتدا برای حضور در جشنواره فیلم کودک دعوت کنند و سپس به جشنواره فیلم فجر راه دهند.

این سینماگر تأکید کرد: انتهای این مسیر ۹ ساله برای من بسیار لذت بخش بود و باعث شد خستگی هایم در برود. البته هدف من صرفاً حضور در این جشنواره و آن جشنواره نیست و دوست دارم هرچه سریع تر فیلم را اکران کنم و بعد از اتمام زمان برگزاری جشنواره فیلم فجر قطعاً برای اکران فیلم اقدام خواهم کرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا فیلمنامه «ملکه آلیشون» برگرفته از ذهن خودتان است یا از جایی اقتباس کرده اید متذکر شد: من از اقتباس بدم می آید! حتی از زمان کودکی از اینکه مدلی جلویم می گذاشتند و می گفتند از روی آن بکش بدم می آمد و این در حالی بود که رشته اصلی خودم نقاشی بود! من معتقدم بهترین خلاقیت در ذهن آدمی است و هر اثری باید ارجینال ذهن خود آدم باشد.

نورآورمحمد ادامه داد: خوشبختانه این روزها تهیه کننده مطرحی را پیدا کردم و قرار است کار جدیدم را به زودی کلید بزنم. نکته ای که دوست دارم روی آن تأکید شود این است که مسئولان باید از فیلمسازان کودک و نوجوان حمایت کنند. سینمای کودک و نوجوان حامی اندکی دارد و حمایت از آن باعث می شود انرژی ما فعالان این عرصه صد برابر شود تا کار بسازیم و جلو برویم. من نوعی اگر حمایت و تشویق شوم قطعاً کارهای بهتر و قوی تری خواهم ساخت.

این کارگردان سینما در بخش دیگری از این گفتگو در پاسخ به این پرسش که شما معتقدید فیلم تان برای کودکان است اما در جشنواره فیلم کودک کودکان از اثر شما ترسیدند و نتوانستند با آن ارتباط برقرار کنند، در این خصوص چه پاسخی دارید گفت: ما در ابتدا باید ببینیم تعریف ترس چیست؟ من معتقدم بچه ها نترسیدند و پدر و مادرها ترسیدند و فکر کردند بچه های شان ترسیدند یا شاید بترسند.

وی در همین راستا افزود: من در جشنواره کودک استقبال را بیشتر از ترس دیدیم. جیغ و فریاد کودکان همراه با هیجان بود. اگر جیغ کودکان از روی ترس باشد قطعاً فیلم نمره منفی می گیرد اما جیغ پر از هیجان آن ها مثل این بود که سوار ترن هستند. محتوای فیلم هیجان انگیز است نه ترسناک! موضوع این فیلم شیطان درون آدم بوده که انسان را گول می زند و می خواهد با ستیز وارد شود. در دنیای واقعی مگر چنین چیزی وجود ندارد؟ ما این را در ذهنیت کودکان دیدیم. ما آن را به تصویر کشیدیم و شیطانی که دیده نمی شد را نشان دادیم.

نورآورمحمد تأکید کرد: من اگر در فیلمم شخصیت ترسناکی مانند زامبی را نشان می دادم چون بر اساس واقعیت نبود قطعاً ترسناک بود اما هرآنچه در «ملکه آلیشون» می بینیم بر اساس واقعیت است. من معتقدم بچه ها هیجان ویژه ای داشتند و از فیلمم استقبال کردند. ما نباید فراموش کنیم که انتهای این فیلم برای مخاطبان کودک درس بزرگی دارد و به بچه ها می گوید شما می توانید روی شیطان غلبه داشته باشید.

وی خاطرنشان کرد: این فیلم از نظر من هیچ تأثیر منفی ندارد و نگاهش به زندگی مثبت است. ما مجبور شدیم مبارزاتی را در این فیلم داشته باشیم اما همین باعث شد انتقاداتی از سوی پدر و مادرها شنیده شود.

این کارگردان در پاسخ به این پرسش که چرا شما حتی نوع پوشش بازیگران خود را ایرانی انتخاب نکردید اظهار داشت: زمان و مکان و موقعیت کشوری که این اتفاق در آن می افتاد در نقشه جغرافیایی نبود؛ در واقع یک ناکجا آباد بود و مشخص نیست قصه فیلم در کجا می گذرد. چون پوشش بازیگران خارجی بود ما این احساس را می کنیم که این فیلم متعلق به فرهنگ ما نیست در صورتی که این از نگاه من می تواند غلط باشد. ما می توانیم شخصیت های این فیلم را از هر ملیتی برداشت کنیم.

نورآورمحمد افزود: سلیقه شخصی من این بود که این نوع پوشش را برای بازیگران فیلمم انتخاب کنم. من معتقد بودم اگر از پوشش ایرانی برای بازیگران بهره می‌بردم فیلمم تقلیدی می‌شد و خواستم متفاوت از آنچه تاکنون در سینمای کشور دیده‌ایم عمل کنم. من تلاش کردم پوشش همیشگی را از فیلمم خارج کنم و حتی چهره ها را تغییر دهم تا برای کودکان جذاب و متفاوت شود. شاید انتقادهایی به فیلم وارد شود که چرا نوع پوشش و گریم بازیگران آن طرفی است اما این را نباید فراموش کنیم که اسامی بازیگران و شخصیت های ما ایرانی است و همه فارسی صحبت می کنند و ما این کار را در ایران و جنگل های دو هزار و سه هزار جلوی دوربین بردیم.

وی در پایان این گفتگو گفت: علاوه بر لباس ها و چهره پردازی نوع کلماتی که بازیگران می گویند چون دوبله شده مخاطب را از تصور اینکه فیلمی ایرانی می بیند دور می کند اما من روی ایرانی بودن تأکید داشتم و خواستم اثرم ارجینال کشور خودمان باشد و در بطن چیزی تغییر نکرده بود. اسامی شخصیت ها همه اصیل ایرانی است. غرب گرایی و... در فیلم وجود ندارد و من هرگز چشمداشت به جشنواره های غربی نداشته و ندارم! چرا باید جشنواره مملکت خودمان بگذاریم و به غرب برویم؟ اولویت بنده همیشه سینمای پر افتخار کشور خودمان بوده و هست.